داستان‌های ناشنیده از جام جهانی ۱۹۸۲
تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۰۷۹۶۶
جام جهانی ۱۹۸۲ به عنوان دوازدهمین جام جهانی تاریخ، نکات جالبی را در دل خود دارد.
به گزارش ایران اکونومیست، به بهانه برگزاری بیست و دومین دوره رقابت‌های جام جهانی فوتبال، هر روز یکی از جام‌جهانی‌های برگزار شده را نه با نگاه معمول بلکه با نگاهی به نکات کمتر دیده و گفته شده و گاهی نوستالوژی آن جام، مرور می‌کنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
* قسمت دوازدهم: جام جهانی ۱۹۸۲
قصه میزبانی اسپانیا
حسادت، مهم‌ترین عاملی بود که اسپانیایی‌ها بر آن شدند تا بعد از ۵۰ سال میزبانی یک دوره جام جهانی را بگیرند. رقابت اسپانیا با دو کشور همسایه یعنی فرانسه و ایتالیا و تقابل تفکر ماتادورها با این دو کشور سبب شد که عزم اسپانیایی‌ها برای میزبانی از جام جهانی جزم شود.
شرایط میزبانی اسپانیا
زمانی که اسپانیا درخواست میزبانی داد، ژنرال فرانکو در مسند قدرت بود و بعد از ۳۰ سال دیکتاتوری، با مرگ وی حکومت به دست خوان کارلوس افتاد و او هم چون پول نداشت، مجبور به همکاری با آمریکا برای تامین هزینه‌های این میزبانی شد. البته با وجود آرامش نسبی در کشور، بسیاری از کارگران این کشور دست به اعتصاب زدند و پروژه‌های بازسازی ورزشگاه‌ها متوقف شد و برگزاری جام جهانی در هاله‌ای از ابهام فرورفت.
ترس بی‌آبرویی در جهان، باعث شد دولت تا با تبلیغات و وعده و وعید به کارگران، آنها را دوباره به سر کار بیاید و این تصمیم سبب شد حتی دو ورزشگاه سانتیاگو برنابئو و نیوکمپ به دور اول مرحله گروهی نرسند. بیشتر شدن تیم‌ها سبب شد اسپانیا رکورد میزبانی را بزند و در ۱۴ شهر از ۲۳ تیم دیگر میزبانی کند.
شهرهای ویگو، لاکرونیا، خیخون، اویه‌دو، بارسلون، الچه، آلیکانته، مادرید، سویل، بیلبائو، وایادولید، والنسیا، ساراگوسا و مالگا میزبان این دوره جام جهانی بودند.
برگزاری جام جهانی به خاطر یک پیرمرد ۸۰ ساله
پیرمردی به نام "خوآن آلوارس آنخل" از حومه شهر مادرید با عصا به دفتر اعتصاب‌کنندگان رفت. با زحمت پله‌ها را بالا رفت و به مسئولان گفت: من ۸۰ سال عمر کردم و حتی اگر ۱۰۰ ساله هم شوم، امکان ندارد که دوباره جام جهانی در کشورم برگزار شود که من بتوانم ببینم. این بخت را از من نگیرید.
آنگاه کارت اشتراک خود را که سال ۱۹۴۲ از باشگاه رئال مادرید گرفته بود، روی میز انداخت و رفت. همین درخواست‌ها باعث شد که دست از اعتصاب کشیده شود.
کویتی‌های عصبانی!
تیم ملی فوتبال کویت که موفق شده بود در مسابقات انتخابی جام جهانی، چین، عربستان و نیوزیلند را کنار بزند و به مسابقات راه یابد، در نخستین دیدارش توانست چکسلواکی را متوقف کند. ابتدا آنتونین پاننکا از روی نقطه پنالتی گل زد و در نیمه دوم کویتی‌ها بازی را به تساوی کشاندند. در بازی دوم، کویت برابر فرانسه صف‌آرایی کرد؛ حریفی که میشل پلاتینی، آلن ژیرس و ژان تیگانا را در اختیار داشت و خیلی زود هم به گل رسید. چیزی نگذشته بود که فرانسه گل‌های دوم و سوم را هم به ثمر رساند.
در دقیقه ۷۵، عبدالله البلوشی یکی از گل‌ها را پاسخ داد اما وقتی آلن ژیرس در دقایق پایانی گل چهارم فرانسه را زد، شیخ فهد احمد الصباح، رئیس وقت فدراسیون فوتبال کویت به شدت عصبانی شد چون معتقد بود که گل در موقعیت آفساید به ثمر رسیده است. او برابر چشمان حیرت‌زده تمام حاضران در ورزشگاه از بازیکنان تیمش خواست که بازی را نیمه‌کاره رها کنند و از زمین بیرون بیایند!
در نهایت داور گل ژیرس را مردود اعلام کرد تا بازی ادامه پیدا کند، هرچند در ثانیه‌های پایانی بازی یک بار دیگر فرانسه به گل چهارم دست یافت که این بار از سوی داور پذیرفته شد.
جامی فراتر از فوتبال
جام جهانی ۱۹۸۲ را می‌توان مرز اصلی پیشرفت فوتبال نامید. جامی که تعداد تیم‌ها از ۱۶ به ۲۴ افزایش یافت و تیم قهرمان برای رسیدن به مدال طلا حداقل باید ۷ بازی انجام می‌داد؛ این در حالی بود که اروگوئه در جام ۱۹۳۰ با ۴ بازی و ایتالیا، قهرمان جام‌های ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ با ۵ بازی به این مهم دست یافتند.
به دلیل افزایش بازی‌ها، تمرینات بدنی ویژه تیم‌ها برای شرکت در این مسابقات شروع شد و حتی نوع خوراکی تیم‌ها نیز متفاوت بود. تیم ملی ایتالیا با خورد و خوراکی متفاوت از سه تیم دیگر حاضر در نیمه‌نهایی، توانست به قهرمانی برسد. در خوراک ایتالیایی‌ها، پروتئین حیوانی کمتر از سایر گروه‌های غذایی بود و آتزوی کمتر از تیمهای دیگر از گوشت سفید استفاده می‌کردند. بسیاری این امر را یکی از دلایل قهرمانی سوم ایتالیا در جام دوازدهم می‌دانند.
۱۶ به ۲۴
هم در گذشته و هم اکنون، اروپا را صاحب فوتبال می‌دانند و همیشه موفقیت تیمهای اروپایی چه در حوزه باشگاهی و چه در حوزه ملی بیش از قاره‌های دیگر بوده است. همچنین حرفه‌ای شدن باشگاه‌های اروپایی نسبت به سایر قاره‌ها سبب شد تا قاره سبز را صاحب فوتبال بدانند. در جام جهانی ۱۹۸۲ فیفا تصمیم گرفت که کشورهای حاضر در دور نهایی بیشتر شوند و در نتیجه سهمیه قاره‌ها افزایش پیدا کرد.
تعداد تیمهای حاضر در جام از ۱۶ به ۲۴ تغییر کرد و سهمیه قاره‌های مختلف هم دچار تغییراتی شد. از اروپا، ۱۴ تیم، از آمریکای جنوبی ۴ تیم، از آمریکای شمالی – مرکزی (کونکاکاف) ۲ تیم، آفریقا ۲ تیم، آسیا یک تیم و اقیانوسیه یک تیم در جام جهانی شرکت کردند.
گروه دوم جام جهانی شامل چهار تیم آلمان غربی، اتریش، الجزایر و شیلی بود که در پایان آلمان غربی و اتریش از این گروه صعود کردند. الجزایر شگفتی‌ساز این دوره بود و در بازی نخست با نتیجه ۲ بر یک آلمان غربی را برد که فینالیست همین دوره بود. در دیدار آخر مرحله گروهی اتریش و آلمان غربی به مصاف هم رفتند که ژرمن‌ها در همان دقیقه ۱۰ از حریف خود پیش افتادند. اگر نتیجه با همین روال ادامه می‌یافت، آلمان به عنوان تیم نخست و اتریش به عنوان تیم دوم صعود می‌کردند.
در ادامه دو تیم بازی را آرام دنبال کردند و همین سبب شد که بعد از بازی بسیاری از کارشناس‌ها و رسانه‌ها معتقد باشند که این دو تیم تبانی کردند و حق الجزایر شگفتی‌ساز را خوردند. در گروه دوم هر سه تیم آلمان غربی، اتریش و الجزایر ۴ امتیازی شدند (در این دوره پیروزی ۲ امتیاز داشت) و آلمان با تفاضل ۳+، اتریش با تفاضل ۲+ و الجزایر با تفاضل صفر در رده‌های اول تا سوم قرار گرفتند.
اطلاعات کلی
۲۴ تیم ایتالیا، کامرون، لهستان، پرو، اتریش، الجزایر، آلمان غربی، شیلی، آرژانتین (قهرمان دوره قبل)، بلژیک، السالوادور، مجارستان، انگلستان، فرانسه، چکسلواکی، کویت، ایرلند شمالی، هندوراس، یوگوسلاوی، اسپانیا (میزبان)، برزیل، اسکاتلند، نیوزیلند و شوروی در این جام حضور داشتند.
ایتالیا با برتری ۳ بر یک برابر آلمان غربی قهرمان شد و لهستان به مقام سوم رسید.
نکات جالب و کمتر شنیده شده
- تیم ملی ایران به خاطر وقوع جنگ تحمیلی در انتخابی این دوره شرکت نکرد.
- این جام آغاز درخشش مارادونای جوان در لباس آلبی‌سلسته بود که البته آرژانتینی‌ها به موفقیتی دست نیافتند.
- پس از پیروزی ۲ بر یک الجزایر برابر آلمان غربی، مردم در این کشور آفریقایی به بیرون ریختند و به هلهله و شادی پرداختند.
- برای نخستین بار در این جام از ضربات پنالتی استفاده شد. در دیدار نیمه نهایی آلمان غربی و فرانسه که با برتری ۳ بر ۳ در ۱۲۰ دقیقه به پایان رسید، بازی به پنالتی کشیده شد و ژرمن‌ها با نتیجه ۸ بر ۷ پیروز شدند و به فینال رسیدند.
منبع: تاریخ فوتبال و جام جهانی - تالیف و ترجمه: د. اسداللهی
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: روزشمار جام جهانی ، جام جهانی فوتبال ، جام جهانی در خاطرات ، داستان‌های جام جهانی ، جام جهانی 1982
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: روزشمار جام جهانی جام جهانی فوتبال جام جهانی در خاطرات داستان های جام جهانی جام جهانی 1982 جام جهانی ۱۹۸۲ آلمان غربی قاره ها سبب شد تیم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۰۷۹۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امیر جدیدی در نقش منصور بهرامی ایفای نقش می‌کند
به گزارش صدای ایران از ایسنا، کمپانی فرانس تی‌وی حق پخش جهانی فیلم بیوگرافی «منصور» به کارگردانی «رومالد بولانژه» را در اختیار گرفته که روایتی از زندگی منصور بهرامی تنیسور مشهور از ایرانی و مهاجرت او به فرانسه، دست و پنجه نرم کردن با فقر و سپس به شهرت رسیدن در فضای بین المللی است.
امیر جدیدی بازیگر ایرانی که بیشتر برای بازی در فیلم «قهرمان» برنده جایزه بزرگ کن ۲۰۲۱ به کارگردانی اصغر فرهادی در سطح بین المللی شناخته می‌شود، نقش منصور بهرامی را بازی خواهد کرد.
این فیلم محصول مشترک فرانسه و بریتانیاست و «داون مک دانیل» با همکاری «فیلیپ دی لیون» نگارش فیلمنامه این فیلم را بر عهده داشته‌اند.
منصور بهرامی تنیسور ۶۸ ساله متولد ایران، به دلیل سبک بازی سرگرم کننده و داستان زندگی خارق العاده اش، چهره‌ای محبوب در مسابقات بین المللی تنیس است.
او که در دهه ۱۹۵۰ در ایران به دنیا آمد، با استفاده از ماهیتابه به عنوان راکت شروع به یاد گرفتن تنیس کرد و از استخر به عنوان زمین بازی استفاده می‌کرد. او پس از انقلاب به فرانسه رفت و با فقر و بی‌خانمانی رو به رو شد و شبانه در خیابان‌های پاریس پرسه می‌زد و روز‌ها در رختکن استادیوم رولان گاروس می‌خوابید، اما هرگز امید خود را از دست نداد.
این فیلم نشان می‌دهد که چگونه بهرامی از طریق اراده قوی و تیز هوشی، پیچیدگی‌های زندگی را به‌عنوان یک مهاجر غیرقانونی طی می‌کند، در حالی که پیوند‌های پایداری با نماد‌های تنیس که استعداد او را می‌شناختند، ایجاد می‌کند تا رویای دوران کودکی‌اش را برای بازی در رولان گاروس محقق کند.
بهرامی همچنین به نشریه ددلاین گفت: در طول سال‌ها خیلی‌ها به من گفته‌اند که داستان من برای اکران در سینما ساخته شده است، و بسیار مفتخرم که فیلمی بلند از زندگی من ساخته می‌شود و بسیار خوشحالم که رومالد بولانژه کارگردانی فیلم را بر عهده خواهد داشت. او نه تنها یک کارگردان هیجان انگیز است، بلکه مرد دوست داشتنی است. امیر جدیدی هم یک بازیگر استثنایی است و این واقعیت که او یک تنیس باز نیمه حرفه‌ای است یکی از آن شانس‌های بزرگ است. ممنون از داون مک دانیل برای نوشتن فیلمنامه زیبایی که همه ما به آن اعتقاد داریم. اگر داستان من بتواند الهام بخش مردم باشد و با آن لبخند بزند، مرد بسیار خوشبختی خواهم بود».
رومالد بولانژه نیز منصور بهرامی را یک قهرمان واقعی توصیف کرد که مقاومت و اشتیاق او الهام بخش افراد بی‌شماری بوده است و عنوان کرد که بسیار مفتخر است که سفر خارق‌العاده او را به پرده سینما می‌آورم.
فیلم «منصور» امسال در بازار جشنواره کن به خریداران بین‌المللی معرفی می‌شود.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است